CHRZEST

 

Formalności niezbędne do udzielenia sakramentu chrztu św.:

Rodzice dziecka:

– wybierają"właściwych" rodziców chrzestnych (wierzących i praktykujących),
– zgłaszają się do kancelarii parafialnej przynajmniej na tydzień przed planowaną datą chrztu dziecka celem sporządzenia aktu chrztu św.,
– przynoszą odpis aktu urodzenia dziecka z USC,
– przynoszą odpis aktu zawarcia katolickiego ślubu kościelnego,
– przedstawiają dowody osobiste (data urodzi, miejsce zamieszkania),
– przystępują do Sakramentu Pokuty.

Rodzice chrzestni:

– przedstawiają zaświadczenie z parafii zamieszkania, że są wierzącymi i praktykującymi katolikami oraz o ważnie odbytej spowiedzi św.
– przedstawiają dowody osobiste (adres zamieszkania),
– młodzież przedstawia zaświadczenie o aktualnym uczęszczaniu na katechizację.

 

Chrzest jest przystąpieniem do społeczności Kościoła oraz wejściem na drogę, która ma człowieka doprowadzić do wiecznego życia z Bogiem w gronie zbawionych. Przez chrzest człowiek dostępuje odpuszczenia grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, rodzi się do nowego życia, przez które staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Podczas chrztu imię Pańskie uświęca człowieka i chrześcijanin otrzymuje swoje imię w Kościele. Może to być imię Świętego, to znaczy ucznia Chrystusa, którego życie było przykładną wiernością swemu Panu. Patron wybrany dla dziecka wraz z imieniem jest drogowskazem na drodze do zbawienia. Święty patron jest wzorem miłości i zapewnia wstawiennictwo u Boga.

 

1. Patron chrztu

Chrzest dziecka wiąże się z nadaniem dziecku imienia. Dokonując wyboru imię dla swojego dziecka katoliccy rodzice powinni wiedzieć, że wybór imienia łączy się z wyborem patrona dziecka, który od momentu chrztu towarzyszył będzie mu w całym życiu. Dlatego powinniśmy brać pod uwagę nie samo brzmienie imienia, to czy jest modne i atrakcyjne, ale jakiego patrona wybieramy dla naszego dziecka. Otrzymując chrześcijańskie imię, dziecko zyskuje jednocześnie niebieskiego patrona jako pomoc i wzór do naśladowania.

Istnieje zwyczaj nadawania dziecku na chrzcie takiego imienia, jakie "przyniosło sobie na świat". Rodzice sięgają po kalendarz i sprawdzają, który święty obchodzi imieniny w dniu narodzin ich dziecka. Czasem wybiera się świętego, którego wspomnienie przypada kilka dni przed lub po przyjściu dziecka na świat.

Otrzymane imię pozostaje na zawsze. W Królestwie niebieskim zajaśnieje w pełnym blasku tajemniczy i niepowtarzalny charakter każdej osoby naznaczonej Bożym imieniem. "Zwycięzcy dam (…) biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje" (Ap 2,17). "A oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach" (Ap 14,1).

Nowe imię chrześcijanin otrzymuje jeszcze raz: w momencie osiągnięcia dojrzałości religijnej wraz z sakramentem bierzmowania. Patron bierzmowania to drugi opiekun człowieka na drodze życia. Kim jest patron, najpiękniej wyjaśnił Jan Paweł II mówiąc o św. Stanisławie Szczepanowskim, patronie Polski: "Patron to opiekun przed Bogiem, ale i patron-opiekun przed złem, przed spiskiem zła i przed słabością". Bo "Święci nie umierają. Ich życie pozostaje wzorem dla chrześcijan".

 

2. Rola rodziców i rodziców chrzestnych w sakramencie chrztu świętego

„Chcę dla mego dziecka tego, czego Ty, Panie, chcesz. Chcę być narzędziem w Twoich rękach”.

„Wiem, że to dziecko jest Twoją własnością. Ty je kochasz bardziej niż ja. Ty chcesz jego dobra bardziej niż ja i Ty, Boże, troszczysz się o nie bardziej nią ja. Prowadź je Twoją drogą i spraw, abym moimi decyzjami nie krzyżował Twoich mądrych planów”.

Rodzice dziecka są zobowiązani:

– być pierwszymi osobami, dzięki którym dziecko poznaje Boga i wiarę
– po chrzcie doprowadzają dziecko do poznania Boga (spowiedź św., I Komunia św., bierzmowanie),
– są świadkami wiary dla dziecka,
– żyją wiarą na co dzień,
– wypełniają własne obowiązki religijne (codzienna modlitwa, niedzielna Msza św., regularne korzystanie z sakramentów św: pokuty i Eucharystii),
– modlą się razem z dzieckiem i za dziecko,
– wyjaśniają dziecku odpowiednie znaki religijne, tradycje, znaczenie świąt i przygotowują się do nich,
– obchodzą z dzieckiem rocznice chrztu,
– świętują dzień Patrona,
– własnym przykładem uczą miłości bliźniego (np. brak kłótni w domu, sąsiedztwie, pomoc sąsiedzka, przebaczenie, uczciwość, szacunek dla starszych),
– zawierzają dziecko Bogu.

Rodzice chrzestni:

– nie są ojcem ani matką dziecka przyjmującego chrzest,
– należą do Kościoła katolickiego i przyjęli sakramenty: chrzest, eucharystia, bierzmowanie (nie jest wymagana pełnoletniość),
– są wyznaczeni przez rodziców,
– prowadzą autentyczne życie chrześcijańskie,
– jeśli są małżonkami, to żyją w sakramentalnym małżeństwie,

W czasie chrztu św. rodzice chrzestni podtrzymują światło i podają białą szatę. Natomiast w całym późniejszym życiu dziecka są zobowiązani modlić się za chrześniaka i pomagać rodzicom dziecka w jego chrześcijańskim wychowaniu. Mogą zatem kupować odpowiednie do wieku dziecka książki religijne, zabierać na pielgrzymkę do sanktuarium, w razie nie wypełniania obowiązków chrześcijańskich przez rodziców zwracać im uwagę.

 

Nie mogą zostać rodzicami chrzestnymi następujące osoby:

– nieochrzczone,
– należące do jakiejś sekty religijnej,
– które publicznie zaparły się wiary,
– które są wrogo ustosunkowane do wiary i religii katolickiej,
– będące publicznymi, jawnymi grzesznikami,
– żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego.